Ik kwam uit de supermarkt terug met een lekkere loempia spinazie-feta. Maar bij de eerste hap proefde ik al dat er iets mis was. Of met mijn smaakpapillen of met de loempia. De leesbril erbij gepakt om het etiket te lezen: bleek ik een kipgevulde loempia te hebben gekocht.
Die spinazie-feta was voor mij als veganist eigenlijk al verder dan ik wil. Maar zo gaat dat met aanbiedingen in de supermarkt. Ik wil ook geen pepernoten en brokken speculaas, maar koop ze toch: verleiding. Als ik het eet, moet ik mijn best doen speculaas te proeven in plaats van klonten boter voor de geest te halen. Ik heb dat ook met de laatste kledingmode: dan zie ik 10-jarige kinderen in Bangladesh onder erbarmelijke omstandigheden zestig uur per week voor een dollar per dag werken. En zie ik bij feta geiten die voortdurend moeten lammeren omdat ze anders geen melk geven voor onze kaas.
Je kunt je vermoedelijk de slachterij-beelden wel op het netvlies toveren toen ik kip proefde. We houden alleen al in Overijssel meer dan 10 miljoen kippen, in heel het land moet daar nog een nulletje bij. Dat zijn dagkoersen, want een kip wordt na veertig dagen al de nek omgedraaid, dan worden de stallen opnieuw gevuld. Bijna tien keer per jaar. 100.000.000 kippen per jaar in Overijssel gaan dus naar de slacht. Als je er zoveel hebt, moet je er wel van dieren houden.
Die kip-loempia was vermoedelijk in het schap van de spinazie-feta-loempia terecht gekomen en ik had ‘m met bonuskorting mee naar huis genomen. Wat te doen? Opeten? Weggooien? Of aan de kippen voeren. Ik vroeg het jullie op twitter. Opeten vond de overgrote meerderheid. Niet weggooien, vond iemand, want eten gooi je nooit weg. Weggeven, werd door iemand als vierde optie toegevoegd. Viel me nog mee dat niemand reageerde met ‘die kip is toch al dood’, met zo’n gedachtegang kun je met niet eens zo heel veel fantasie ook tot de gedachte komen dat je een moordenaar niet hoeft te bestraffen.
Ik heb zelf een paar kippen lopen. Die scharrelen wat rond op het erf en leggen de eieren waar het hen uitkomt. Af en toe is een vos ze te slim af, maar dan red ik weer vier van die 10.000.000 kippen uit een stal. Het zou wel heel cynisch zijn die de kip-loempia voor te schotelen. Weggooien heb ik ook niet gedaan. Want eten weggooien doe ik niet. Wist je dat kliekjes heel lekker broodbeleg zijn?
Ik heb getwijfeld tussen zelf opeten en weggeven. Maar als ik het weggeef is het resultaat natuurlijk precies gelijk als dat ik het zelf opeet, alleen zadel ik dan een ander op met mijn probleem.
Ik heb de loempia uiteindelijk zelf opgegeten. Dat voelde als een bestraffing. Voortaan neem ik de leesbril mee naar de winkel.
