Mooi, dacht ik bij mezelf. Want ik vond het een mooi idee, die nieuw te lanceren website ‘Opinie in Salland’. De groep mensen die ik zojuist in dat verband had ontmoet zou ik ‘fijne inspirators’ kunnen noemen of ‘mensen die me energie geven’. Dat deed ik niet: ik vond het wél gewoon een goed plan, met mogelijkheden, op het juiste moment. En daar waren we het best over eens.
Op het smalle fietspad over de landerijen van Beaphar-boer Aa draaide ik van bocht naar bocht. De volle maan scheen tussen de witte wieven. Terwijl ik mijn handschoenen uit mijn fietstas viste, de eerste herfstkou verraste me dit jaar eens een keer niet, dacht ik terug aan de aftastende vergadering in het warme huis. Wat hadden we nou eigenlijk afgesproken? Ging ik opinies schrijven?
Twijfels sloegen me nu al om het hart. Want een doortimmerde opinie, van enig kaliber, schudde ik niet zo maar uit mijn pen. Ik ben toch meer een meningen-mannetje. Of gedachten uit de losse, luie pols.
‘Kun je wel leren’, zei mijn vrouw bij thuiskomst. ‘Beetje moeite voor doen mag best’.
De volgende dag laadde ik vier schapen uit de trailer. Met een tang drukte ik de onvermijdelijke nummers door de oortjes van de rammen. Als amateur boer genoot ik van mijn eigen soepele demonstratie van één van mijn agrarische vaardigheden. De nieuwe eigenaar, tevens motorvriend, keek toe. ‘Hé, wat heb jij nou in je oor zitten?’, zei hij terwijl hij zijn bril op zijn voorhoofd plaatste en van dichtbij mijn gehoorgang inspecteerde. ‘Het lijkt wel een dropje.’
Met mijn vrije hand peuterde ik het knobbeltje uit mijn oor en rolde het tussen duim en wijsvinger. ‘Het lijkt wel… nou ja zeg…’, even keken we elkaar verwonderd aan ‘het is verdorie een schapenkeutel!’
Direct zag ik de mogelijkheid, op het juiste moment ook, en vroeg: ‘Mag ik jou wel om een kleine opinie vragen?’
Mijn vriend probeerde zijn gezicht in de plooi te houden en knikte: ‘Tuurlijk.’
‘Eerlijk zeggen hoor, maar vind jij dat een beetje schapenstront in mijn oor mij méér of mínder boer maakt?’
Nadenken vond hij niet nodig, dat beviel me wel. Stellig antwoordde hij: ‘Méér natuurlijk. Veel meer zelfs. Ik zie je groeien in je rol!’
Dat vond ik een hele fijne en simpele opinie.
Om mee te beginnen.
brettcolumn@hotmail.com
www.brettsnap.nl