Ook personeel van een kringloopwinkel begint vaak aan een tweede leven

Interessant? Deel het artikel

kringloop

“Ik weet nog wel dat ik zei: ‘Ik ga niet in behandeling, dan spring ik liever voor een trein.’” Deze uitspraak is van Wim Hellenthal, een ex-alcoholist. “Een paar maanden later erkende ik pas dat ik een probleem had. Toen ben ik naar de verslavingszorginstelling gegaan.” Daar begon hij met het werken in een kringloopwinkel waardoor hij structuur in zijn leven terugvond. En dit geldt niet alleen voor Wim. De kringloopwinkel blijkt een ideale plaats te zijn voor re-integratie.

Door Joost Vosman

We kennen de kringloopwinkel vooral van het afleveren van goederen of het ophalen van nieuwe, oude dingen. Een belangrijke functie, want zo worden er spullen gered van een plek op de stortberg. Maar de kringloopwinkel heeft vaak ook een belangrijke rol te vervullen voor het personeel. Vrijwilligers die iets voor de samenleving willen doen. Studenten die werken aan hun toekomst. Maar ook mensen met een crimineel verleden of een verslaving die structuur in hun leven zoeken en werken aan re-integratie. Net als de spullen die een tweede leven krijgen, biedt de kringloopwinkel deze mensen ook een nieuwe kans.

Verslaving
Een van deze mensen is dus de 63-jarige Wim Hellenthal. Hij werkt al zeven jaar lang in kringloopwinkel De Brug in Katwijk waar hij begon omdat hij jarenlang verslaafd is geweest aan alcohol. “De Brug is verbonden aan een verslavingszorginstelling,” vertelt Wim aan de telefoon. Hij zit op dat moment thuis aangezien zijn kringloopwinkel door de coronacrisis gesloten is. Zijn verslaving begon in zijn eerste huwelijk. “Toen dronk ik drie of vier flesjes bier op een dag. Mijn vrouw hield het wel in de gaten maar is zestien jaar geleden verongelukt in het verkeer. Dat was een flinke dreun want dan sta je gelijk alleen.”
De drankverslaving van Wim ging van kwaad tot erger en op een gegeven moment dronk hij drie tot vier liter bier op een dag. “Met mijn tweede vrouw heb ik een gesprek gehad, dat is helemaal geëscaleerd. Ik weet nog wel dat ik zei: ‘Ik ga niet in behandeling, dan spring ik liever voor een trein.’ Een paar maanden later erkende ik pas dat ik een probleem had. Toen ben ik naar de verslavingszorginstelling gegaan.”

Eenmaal in behandeling volgde Wim een bepaald traject waarin hij verplicht was om twee dagen in de week in de kringloopwinkel te werken. “Dat hielp mij enorm om structuur op te bouwen,” vertelt Wim. “Zodoende heb ik geleerd om verplicht om negen uur s’ochtends aanwezig te zijn. Zo niet krijg ik een telefoontje.”

Maatschappelijke organisaties
Dat maatschappelijke organisaties een positief effect hebben op mensen met een psychiatrische stoornis, zoals een verslaving, ziet ook Alie Weerman, lector GGZ en Samenleving. Zij doet praktijkgericht onderzoek en probeert zo de afstemming tussen de geestelijke gezondheidszorg en de samenleving te verbeteren.

“Steeds meer mensen blijven thuis wonen met een psychiatrische aandoening,” vertelt Weerman, “dat vraagt ook iets van de omgeving. De samenleving moet daar op ingericht zijn. Er is nog altijd meer begrip voor lichamelijke aandoeningen. Alle treinen en gebouwen zijn rolstoelvriendelijk en dat vindt iedereen normaal, maar rekening houden met mensen met psychische beperkingen, dat is veel minder vanzelfsprekend.”

Daarom spelen maatschappelijke organisaties een belangrijke rol. Dit zijn de plekken waar mensen met een psychiatrische stoornis kunnen zien dat “je ertoe doet en dat je een zinvolle bijdrage kan leveren,” vertelt Weerman. Kringloopwinkels zijn daar misschien zelfs de beste plek voor; “wat ook heel belangrijk is, en ik denk dat dat in kringloopwinkels meer gebeurt dan op andere plekken, is dat er niet oordelend met je wordt omgegaan. Met een verslaving of andere stoornissen ben je gewend dat mensen heel vaak commentaar op je hebben. ‘Weer te laat, weer niet goed.’ Terwijl je soms ongelooflijk veel moeite doet om op tijd te komen. Wat heel heilzaam is voor mensen met een verslaving is dat ze niet op een oordelende manier worden benaderd. Een omgeving die altijd hoop blijft houden, jou als een persoon ziet en niet als een wandelend etiket, die niet oordelend is en waarin je voor betekenis kan zijn voor anderen.”

Daarnaast is het werk ook nog erg leuk, vindt Wim Hellenthal; “Het contact met mensen is erg leuk. Je bent er om mensen te helpen en dat doet mij ontzettend goed. Het is een hele sociale plek. Ik probeer dan ook altijd de vrolijke noot erin te brengen. Beetje opgewekt zijn, grapjes maken. Dat vind ik leuk, zulke dingen. Houd ik van.”

Coronacrisis
Door de coronacrisis zijn veel kringloopwinkels dicht. Zo ook die van Wim. “Dit is al de vijfde week dat ie gesloten is,” vertelt Wim, “hij ging als best gauw op slot. Dat vond ik bepaald niet leuk. Ik had het al wel verwacht maar het is toch jammer. Je mist het contact met elkaar en met de klanten.”

Voor mensen met een psychiatrische stoornis die op maatschappelijke organisaties als de kringloopwinkel rekenen kan deze crisis zelfs gevaarlijk zijn.

“Ze worden wel in de gaten gehouden hoor,” zegt Wim. “Telefonisch en op andere manieren. Maar ja, er ontstaat wel een groot risico. Ik moet ook uitkijken zodra ik trek krijg. Iedereen krijgt wel eens trek, je mist het gewoon. Als je een beetje chagrijnig bent of je hebt een slechte dag dan zegt je gevoel: ‘Ach, ik neem er wel een’, en dat is gevaarlijk.”

Alie Weerman beaamt dit: “Je ziet dat het voor sommigen mensen nu heel moeilijk is. Ze worden weer op zichzelf teruggeworpen.” Toch zit hier ook een andere kant aan, vertelt Weerman.

“Anderen mensen zijn er wel weer aan gewend. Mensen die bijvoorbeeld al ervaring hebben met gedwongen opnames in een verslavingskliniek of een psychiatrische inrichting, die toen ook niet naar buiten mochten en dus gewend zijn om niet veel te kunnen. Zij kunnen deze periode met corona juist goed aan, want ze zijn het gewend.”

Wim kan in ieder geval niet wachten om weer te beginnen met werken in zijn kringloopwinkel. Een vertrouwde, fijne plek die qua cultuur en acceptatie dus de ideale plaats is voor verslaafden en andere mensen met een psychiatrische stoornis.

Wil je het volledige verhaal van Wim Hellenthal horen? Luister dan het interview met hem.

Dit artikel is een verhaal in de reeks over kringloopwinkels, gemaakt door studenten van de school voor journalistiek in Zwolle.

Word supporter van HierinSalland

HierinSalland is voor, maar ook van Salland. Word supporters en ondersteun ons. Door mee te doen of met een kleine bijdrage.

Interessant? Deel het artikel

Meer over

Blijf op de hoogte

Abonneer je op een of meerdere van onze nieuwsbrieven en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Om de twee weken verloten we onder de abonnees om en om een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch en de biologische Supermarkt in het Bos van Kleinlangevelsloo, beiden in Raalte. Bekijk de spelregels.

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Blijf op de hoogte

Abonneer je op onze nieuwsbrief en ontvang elke week een update van de artikelen op Hier in Salland. Iedere maand verloten we onder de abonnees een pakket uit de biologische boerderijwinkel Overesch in Raalte. Bekijk de spelregels.