Gerlant Zielman is een uiterst kritische observator van wat er zich in in de wijde regio afspeelt op velerlei gebied, vooral in de agrarische sector, sociaal en politiek. Zijn bespiegelingen worden door diverse media graag gepubliceerd. Vandaag zijn advies aan boeren hoe de almacht van de niet meer erg coöperatieve Rabobank te omzeilen is.
Door Gerlant Zielman
Toen ik een jaar of acht geleden als zelfstandige honderd procent werd afgekeurd door de ASR verzekeringen en begon met schrijven voor de media, heb ik mij één ding goed voorgenomen: Ik wil staan voor wat ik schrijf. Er staat dus altijd een e-mailadres onder mijn columns en dat brengt mij in dit soort situaties.
“Natuurlijk niet stommerd!”, zei ik tegen een boer die me vroeg mijn ongezouten mening te geven. Wat hij had bedacht, is oerstom. Ik laat mij daarom even helemaal gaan.
De Rabobank weigert de betreffende boer financiering bij zijn verduurzamingsplannen van zijn boerenbedrijf. Hij heeft vleesvarkens en melkkoeien en iedereen met een beetje verstand kan vanaf een afstandje zien dat er wat moet gebeuren, denk ik als ik aan kom rijden. De Rabo, daar heb ik zelf ook dergelijke ervaringen mee, maar ik ken nog sterkere verhalen via de mailcontacten.
Voorbeeld van weer een andere boer die schrijft: “In acht jaar tijd hebben we zes (!) verschillende relatiebeheerders gehad. Ondanks de dikke dossiers die ze hebben, moet je iedere nieuwe relatiebeheerder opnieuw weer van alles uitleggen. Dan de dossiervorming en alle vragen. Rabo: “Volgens ons hebben we nog niet de laatste fosfaatbeschikking.” Oké, dan sturen wij die op. Drie weken later: “Klopt het dat het fosfaat niet voldoende is ten aanzien van het aantal koeien?“ Ja klopt we hebben er inderdaad twintig koeien hebben bijgekocht. “Hoe gaat u dat oplossen?” Nou samen met de Rabobank! “Nee wij doen niet mee!” Prima, we lossen het zelf op! Vragen, vragen en nog eens vragen maar geen enkel antwoord, laat staan een oplossing!”
Rabobank zit in mijn ogen compleet op een verkeerd spoor. Het is al lang geen boerenleenbank meer, maar een clubje pennenlikkers en broekies die wat cijfertjes in een computermodelletje kloppen en dan ja of nee zegt. Het beleid dat ze willen sturen op duurzaamheid en milieu is idioot. Daar gaat een bank niet over. Die moet naar cijfers kijken, naar feiten, naar regelgeving en niet naar een groene droom. Die moeten vooral kennis hebben en geen zes pennenlikkers in acht jaar aanstellen.
Hij wil, vertelt hij – terwijl we samen onder z’n appelboompje zitten – zijn grond verkopen aan de ASR (een beleggingsclub), mijn broodheer dus, zodat hij geld krijgt om in een nieuwe stal te investeren. Vervolgens wil hij zijn grond terug pachten. Iets stommers heb ik nog nooit gehoord. Eigen grond is de basis onder een bedrijf. Die ga je niet verkopen, daarna terug pachten tegen een hogere kostprijs om vervolgens het geld dat je beurt, te investeren in stenen die over twintig jaar zijn afgeschreven. Dan blijf je geen boer. Dus ik ga uit mijn dak. Hij heeft erom gevraagd.
Ik moet helaas toegeven dat ik in aanloop naar de afschaffing van het melkquotum in 2015 te vaak heb weggekeken bij weer een nieuwe stal in Overijssel en me zelf de vraag niet durfde te stellen: hoe financieren ze dat? Bij wijze van: half Overijssel is ondertussen van die club, heb ik een paar jaar terug via persvragen bij de Kamer van Koophandel en het kadaster uitgezocht. Nu vraagt hij mij om mijn ongezouten mening en dat kan in mijn ogen alleen als je ook een alternatief hebt.
Ik ben van ver gekomen als afgekeurde minkukel, maar boer sinds drie jaar weer op huurgrond. Dat is hobby, daar hoef ik niet van te leven. En verdienen we wel een paar centen? Dan kunnen mijn kinderen daar van studeren. Dat kan omdat ik er achter kwam dat de Duitse Volksbank, de boerenleenbank van vroeger is. Zij stellen geen idiote vragen. Dus dat vertel ik hem. Hij stuurde mij vorige week bericht dat zijn financiering was gelukt. Ik Twitterde daar over. Heel simpel en kort. Dat je als boer in Oost Nederland bij de Duitse Volksbank in Emmerich of Nordhorn moest zijn voor financiering. Gewoon naartoe bellen en plat proat’n. dan verstaan ze je prima.
Kreeg ik ook bericht van een bestuurder. Die maakt zich zorgen over z’n boeren. Ik moest hier een column over schrijven. Alstublieft.
En oh ja, Ik vind eigenlijk dat het jullie niks aangaat wat er zich in mijn mailbox afspeelt. Soms moet je gewoon gekke Henkie durven spelen.
Gerlant@regiobode.nl
