Ik heb me een boot gekocht voor de vijver. Niet dat ik zo’n grote vijver heb, maar middenin is ie te diep om het riet te snoeien. Je maakt wat mee met zo’n boot.
Door Denne van Knöldert
Toen ik hem kocht toog ik blij gemoed naar Emmeloord. Op Marktplaats had ik een geschikt dingetjes gezien ‘voor weinig’. Maar de boot paste niet op mijn aanhanger… Gelukkig had de verkoper een boottrailer. Niet in de haven, maar wel bij hem thuis. Dus wisselde ik daar de aanhanger voor de boottrailer (waar eerst een andere boot af moest), slingerde door een nieuwbouwwijk terug naar de haven, bracht mijn bootje naar Raalte, moest toen weer terug naar Emmeloord om trailer en aanhanghanger weer te ruilen.
Onderweg naar huis heb ik berekend dat de boot toen al meer aan benzine gekost had dan het aankoopbedrag…
Eenmaal thuis was het riet nog maar net gemaaid, of een familie die kwam logeren had er een wedstrijd mee bedacht. Wie het snelst de vijver heen en weer over kon varen. Zoonlief won. Moeder verloor. Want die flikkerde in het water. Eigen schuld, want die was met haar smartphone aan het filmen tijdens de overtocht…
Met die regen kort voor de kerstdagen is me de boot te vol gelopen met water. Hozen dus, dacht ik. Ik weet van Utrechters met een boot in de grachten dat dat een soort van ritueel is. Dus ik begon er dapper aan. Maar na 75 emmers vol water over boord had ik nog steeds geen effect…
