Toen Polly in het café hiernaast kwam werken liep de toko als een tierelier. Het rumoerigste rovershol in de omgeving werd bevolkt door drankorgels die dood nog zatter waren dan een maleier en had zomaar de lekkerste kont van het westelijk halfrond achter de bar staan. Om dat te zien hoefde je geen smeerlap te zijn, dat zag een hond nog. Het was een gouden tijd die door Polly nog harder blonk en ze groeide uit tot het kloppende hart van de taveerne, de haard waar iedereen zich omheen schaart. Soms is een kont bekender dan de eigenaar.
Iedereen weet dat een hengst van een bartender in dancings klandizie trekt en dat de sapjes dan harder vloeien. Dat gold ook voor Polly, ook al was ze een veulen. Kerels aan de toog zaten gebiologeerd te tanken als een dolle, elke beweging was mooi, ze danste zonder het te weten. Hoe harder het volk zoop des te meer ze bewoog. Men mag het mensonvriendelijk en ongepast vinden maar het is vooral de natuur, een mooi mens in de bloei van het leven trekt altijd aandacht. Trok ze de verkeerde aandacht dan kaartte ze er genadeloos mee af, soms met een dienblad of een stroomprikker maar meestal met de bek. Polly kende haar pappenheimers en dopte glansrijk haar eigen boontjes. Ze werd vaker lastig gevallen door jaloerse collega-tijgerinnen die haar het licht in de blauwe ogen niet gunden.
Naast de vaste kern hebben we de Horekameel, Blitze Benno, Lonneke van de buren, de Kurk en fletsere types voorbij zien komen. Ook Tante Thea verdient een vermelding, toen zij in de kroeg werkte liep de boel opvallend gesmeerd. Ze bloeide al jaren niet meer en lag vooral goed bij de oudere stamgasten die in een dorp veelal bestond uit rekels. Thea had een paar titten die ook bij die kerels geregeld voor ongemak zorgden. Geen lage decolletés of strakke bloesjes, neuh die van Thea hadden geen accent nodig, ze zou ze in een bos nog niet kunnen verstoppen. Tante Thea werd ze genoemd vanwege haar moederlijke, familiaire gezelschap, een warm, rond baken, een soort tante die iedereen zich wenste. Al had ze 18 spenen, er zou er geen één vrij zijn.
Polly kwam daarna en was van een ander kaliber, jong en uitheems. Een dochter van een gescheiden vrouw die verkering had gekregen met een knuppel uit het dorp. Haar moeder viel ook in de smaak maar het was niet perse een aanbeveling om ze naast elkaar te zien, je moest het nu niet verpesten met later.
Ze maakte hele andere dingen los dan Tante Thea. Haar verschijning was er eentje uit de hemel, alsof Dolly Parton en Debbie Harry een dochter hadden gekregen en de op-schepper niet kon kiezen tussen Miley Cyrus, Scarlett Johansson en die ene uit Game of Thrones. Niet te mager maar rond en mals, alles klopte beter dan hoe ze het ons wijs wilden maken in de media. Van dat schoonheidsideaal bleef in de praktijk sowieso geen fuck over, de natuur wist wel beter, het verstand ook. Niks aan Polly was nep, heel af en toe wierp ze een beleefdheids-lachje naar irritante klanten maar verder was ze puur natuur en zo hip dat we dat hier pas over een paar jaar door zouden hebben.
Een kont op zich kan al genoeg zijn om het beest te raken. Een mens is in staat om alles eromheen te vergeten, zaken als karakter, een schoenmaat boven de 40, religie, leeftijd en kop kunnen er in alle devotie even niet toe doen. Met leeftijd bedoel ik vanzelfsprekend de leeftijd waarop een mens volwassen en rijp is. Smeerlappen die daar geen verschil in maken hoeven niet chemisch behandeld te worden, die kun je gewoon helpen met een paar gladde keien. Maar goed, laten we het gezellig houden, we zitten per slot van rekening in een kroeg.
Een beetje reet moet overigens wel groove in de kont hebben, die moet swingen als een tit. Van een lekker gat zonder boogie krijg je geen dorst, ‘Hoe wulps de bibs ook is, ze beweegt niks wanneer ie a-ritmisch is’ zei m’n balletleraar ooit. Maar dat zal niet voor iedereen gelden, alleen voor zeikerds die er verstand van denken te hebben.
Waarom een goeie, ronde kont, die iets naar achteren steekt, zo’n magneet is dat weet ik wel. De evolutie laat zich makkelijk vangen in rondingen, aantrekkingskracht en signalen van rijpheid en geschiktheid. Daar willen verheven mensen vaak niet aan maar god, zo werkt de beestenboel nu eenmaal. Lokken, voortplanten en als diersoort een natuurlijke lichaamsbouw ontwikkelen die zoveel mogelijk garantie biedt voor een succesvol nageslacht. Die drive zit ergens in alle specimen, in vrouwtjes, mannetjes en alles wat daar tussenin zit, genderfluïde als we zijn. Moeder natuur heeft het ver laten komen gezien ons dubieuze succesverhaal.
Hoe we daarmee omgaan heeft met liefde, cultuur, religie, tact en niveau te maken. Gelijkwaardig en vrij, dat zijn we hier gelukkig steeds meer geworden. Lomperiken die een ander een onveilig gevoel geven hou je altijd, botsende culturen voorlopig ook. We kunnen veel van een holenbeer leren maar wanneer ie godsdienstwaanzinnig of seksistisch is dan hoef ik hem niet in m’n hol, of zoiets. Een mongool hoeft me niet uit te leggen hoe ik auto moet rijden, in Duitsland ga ik niet zeiken waarom ik schlagers, nazi’s en braadworsten kut vind, in India kachel ik geen koe van de hoeven en in warme landen ga ik niet met een vliegenmepper al die vliegen bij mensen van de smoel slaan. Een Arabier kijk ik ook niet onder z’n jurk, of zoiets. Het is niet zo moeilijk.
Mijn tante keek laatst wel onder een kilt, maar die was van een Nederlander met een doedelzak die aan boomstamwerpen deed, dus dat telt niet.
Sommige dingen hebben tijd nodig en mensen zijn mensen maar overal anders. Als hier een meisje een hoer wordt genoemd door een gast op een scootertje, dan moet dat even recht gezet worden, in de kiem, simpel. Je kunt een hond ook afleren dat ie niet meer tegen je opspringt. Kom je ergens maar staat het je niet aan dan moet je verder gaan naar een plek waar het je wel aanstaat. Ik hoop dat zulke plekken gaandeweg zullen verdwijnen, daar begint namelijk de vrede, bij gelijkheid ondanks onze natuurlijke verschillen.
Maar ik had het over Polly, en haar kont.
Een kameraad zwijmelde ooit ‘al steekt uit een metershoge mestvaalt haar lekkere kont, dan nog zou je niet geloven dat er stront uit komt’ daar zat wat in. Ik weet wel zeker dat sommigen alcoholist zijn geworden puur door haar booty, vader vast ook. Kroegbezoek is nooit zonder gevaar voor eigen leven, dat leerde je wel van cowboyfilms.
Soms leek het allesbehalve een saloon en was het muf en saai, dan was Polly een geschenk; al zat je naast de grootste lulzak, met Polly achter de bar was het leven plots draaglijk en licht. Zelfs de jukebox speelde meer heupwiegers dan normaal, vooral ZZ Top kwam opvallend vaak voorbij, die hadden hun bpm er in de jaren 80 dan ook speciaal op afgestemd. Dat kwam allemaal door Polly en haar smerig lekkere kont. Ze was een natuurlijke flirt, bijna zoals het leven.
Inmiddels is ze al lang en breed uit beeld, ze kreeg verkering met een gladjakker van een vent waar je misschien jaloers op moest zijn, maar dat was niemand. De jus was er soms in een oogwenk vanaf, zo voelde het. Dat geeft gelukkig niks want zo gaan dingen, je vasthouden aan een kont of tijd geeft hoe dan ook geen pas.
Toevallig zag ik Polly gisteren door het dorp lopen, achter een kinderwagen. Er was geen reet meer van over, zelfs niet toen ze bukte om de speen er in te drukken.
