In de laatste weken van het jaar zijn veel mensen bezig verlanglijstjes te maken, of de op de lijstjes vermelde verlangens te vervullen door het kopen van cadeaus. Nu Sinterklaas op instorten staat nu hij niet meer door zwarte pieten ondersteund mag worden, richten veel mensen hun aandacht onder de kerstboom.
Ik wilde het met Sinterklaas, of de Kerstman, maar eens hebben over mijn verlanglijstje. Daar staat al jaren niet zo veel meer op, want in de loop van de tijd kreeg ik al boeken, zakdoeken, sokken, kleurboeken, autootjes en wat dies meer zij. Bij een hele hoop van die geschenken was, zeker in de beginjaren van mijn rotsvaste geloof, de verpakking ook erg interessant. En later deed de inhoud van het cadeau er vaak minder toe dan de (soms ellenlange) epistels die daarbij geschreven waren. Ik vermoed dat zo ongeveer mijn hele doopceel wel gelicht is in de loop van de jaren. Mooie evaluaties waren het vaak van een jaar van deugd en ondeugd.
Over dat verlanglijstje heb ik trouwens nog wel een paar vragen voor Kersterklaas. Sommige dingen staan er namelijk al tientallen jaren op. Steeds worden ze overgeslagen. Misschien komt dat wel omdat er andere dingen op mijn lijstje voorkomen waar makkelijker aan te komen is? Ik vind wel dat het nu toch serieus tijd is om ook aan die wat lastiger dingen te denken. Het is maar een verlanglijstje, maar het begint een beetje te lijken op een gebed zonder end.
Dus: volgens mij wordt het tijd om echt bezig te gaan met de grote dingen. Ik wil namelijk al heel lang wat vrede op aarde. En het wordt nu toch ook wel eens tijd voor wat meer eerlijkheid en rechtvaardigheid onder de mensen. Als we daar nou niet mee beginnen, dreigt het zo schaars te worden dat het ondergesneeuwd raakt in egoïsme en willekeur. Het zijn grote dingen, maar die hoeft u niet in zijn geheel bij mij neer te leggen hoor. In Ankara, in Washington, in Peking, in Kaboel, in Moskou… kunnen ze er ook wel wat van gebruiken. Dat was het voor dit jaar, alvast heel erg bedankt.
