Vroeger ging ik met de kinderen naar de dierentuin. Aapjes kijken. En ik liet buitenlandse kennissen de Bokkingshang zien. Hoeren kijken. Ik stel me wel eens voor hoe buitenaards leven de aarde ziet. Mensen kijken.
Die dierentuin ga ik met de kleinkinderen overslaan. Liever leg ik ze uit hoe wij als mens ons het recht verschaft hebben boven de dieren te leven en ons vanuit die hogere rang permitteren de lagere orde te mishandelen.
Vroeger deden we dat met slaven. Die haalden we uit Afrika, vervoerden ze naar delen van de wereld waar we met hun spieren grondstoffen, kruiden en specerijen wegroofden en we werden er zelf rijk van. Later hielpen we de nazi’s joden en zigeuners op te sporen en af te voeren. En we maken nu politici groot die dat met Moslims van plan zijn.
De sterkste heeft vaak niet veel goeds op met de minder sterke. Iedereen probeert een trapje hoger te bereiken, maar op die spot willen ze je er vaak helemaal niet bij hebben, dus geven ze daar het liefst af op een treetje lager…
Sociologisch bezien snap ik dat wel. Maar ik snap niet zo goed dat we ook in staat zijn ons zelf zo te mishandelen. Moet je kijken hoe we leven. In een huis met een hek eromheen en de deuren op slot. We werken in kantoorgebouwen met een slecht binnenklimaat. We staan uren in de file om daar te komen. En gaan dan de hele dag naar een schermpje zitten staren. Tussendoor wandelen we in een park met geasfalteerde paden en hekjes aan het begin om fietsers te weren, twee keer per week gemaaid om natuur te weren.
Ik eet geen vlees omdat ik niet mee wil werken aan dierenmishandeling. Om die reden eet ik ook geen mens.
