Arjan Pronk: FUCK FEAR

Sturen met losse handen is ons leven. Of dat erg is is me niet om het even. Gevangen in een lichaam dat geketend is aan de fundamenten van het kapitalisme. Gekoesterd door wolven, gepiepeld als mieren. Yin & yang pur sang, in de tang met dwang. Elite en bazen op beide kanten van de wipwap, het plebs als scharnier. Een fop, een façade een klucht zonder genade. Geen weegschaal zo scheef vol poen met bloed doordrenkt, zo leeg door dit leven gekrenkt. Stelpen en vloeien zonder peddels aan het roeien. Angst regeert, soul ontbeert het is de kou die reert. Ik stuur en bel, rem en lel de bellen al slingerend door diepe dalen. Ik snel en hel voorover en trap op de pedalen. De berm is drassig en lonkt grassig, op m’n achterwiel stijger ik erin. Het asfalt fluit me terug maar de route kan me niet bommen. Autonoom zonder syndroom van down en blues, flikker op met je pad met je rules. Monarchie schreeuwt anarchie, kapitalisme om vandalisme. Build back better for them, it doesn’t matter the free folk on a platter. Krom Engels voor kromme soepstengels die smelten in een soep getrokken van hun eigen tengels. Aan touwtjes kunnen ze trekken, maar als ze je kunnen verrekken bijt door dat touw. Met tandjes gekweekt door het moeten knokken voor het beest van macht en eeuwenoude glorie. Hij is het dunst aan onze kant. Never bend the knee, we shall be free. Sooner than later, I’m your alligator. Fuck the bosses, fuck fear.
Take care.